+31624447778 els@everything-els.com
Selecteer een pagina
‘Ben je niet bang dat AI jouw werk gaat overnemen?’

‘Ben je niet bang dat AI jouw werk gaat overnemen?’

‘Ben je niet bang dat AI jouw werk gaat overnemen?’ vroeg een ondernemer mij laatst. Ik had mijn eigen onderneming net ingeschreven bij de KVK en kwam laaiend enthousiast terug. Ik zou het gaan doen! Everything Els was geboren! Whoop whoop! Natuurlijk stak de onzekerheid de afgelopen tijd ook weleens de kop op. Want ondernemen is risico lopen. In mijn geval zo min mogelijk risico, maar toch. Is het geen financieel risico, dan is het wel een dikke deuk in mijn ego als Everything Els faalt. Ook niet leuk. Maar goed, die onzekerheid negeerde ik. Ik luisterde liever naar mijn enthousiasme en geloof in mijn bedrijf.

En toen kwam dus die vraag: ‘Ben je niet bang dat AI jouw werk gaat overnemen?’. En het stemde me tot nadenken. Als we het hebben over werk overnemen door AI, dan hebben we het in mijn geval vooral over AI die teksten kan schrijven. Everything Els neemt communicatiewerkzaamheden over van ondernemers. Ik schrijf dus ook teksten. Dat is onderdeel van mijn werk. Tenminste, ik vertaal de boodschap van de klant naar een boodschap die bij de doelgroep past. Hoe groot is de kans dat AI dat gaat doen voor die ondernemers?

Het antwoord weten we natuurlijk allemaal. AI doet het al. Ik zie het overal om me heen. Vooral op social media. LinkedIn, Instagram… de socials staan vol met teksten die door een chatbot zijn geschreven. Geeft niet, dat mag iedereen voor zichzelf weten. (Hoewel ik me oprecht afvraag of de door AI geschreven teksten worden geloofd. Soms is het echt óverduidelijk.)

Een chatbot kan niet tussen de regels van een klant door lezen. Ik wel

Ik heb een opdracht gedaan voor een heel leuke onderneemster. Ik schreef haar ‘story’, op basis van alle informatie die ik over haar had. Ik voerde gesprekken met haar, las haar documentatie, observeerde haar terwijl ze haar werk uitvoerde… Toen ik klaar was en vroeg om haar feedback, zei ze me dat ik voor 90% goed zat, maar dat er nog iets miste. Op het terras, terwijl we een drankje deden, zei ze dat ze niet goed wist hoe ze onder woorden moest brengen wat ze miste in het verhaal. Haar non-verbale communicatie gaf mij echter alle informatie die ik nodig had om erachter te komen wat ze miste. ‘Kan het zijn dat je wat enthousiasme mist?’ En die vraag was spot on. Ja, dát is wat ze miste. En ik kon verder met het scherper maken van haar story.

Mijn toegevoegde waarde zit hem dus niet alleen in het schrijven of aanpassen van een tekst van een ondernemer, het zit ‘m in luisteren en kijken naar de ondernemer. Naar wat er tussen de regels door wordt gezegd als we praten over diens business. Ik kan aanvoelen wat iemand echt bedoelt. De non-verbale communicatie zien en interpreteren. Dat kan een chatbot niet.

AI is een prima hulpmiddel, maar het vervangt geen mens

AI kan zeker een hulpmiddel zijn in de communicatie. Vooral als jij als ondernemer ‘niet zo goed bent met woorden’. Maar ik geloof óók dat communicatie niet kan zonder dialoog tussen mens en mens. Laat ik voor mezelf spreken: ik verlang naar verbinding. Echte verbinding. Met personen. Niet met een bot. En ik kan me niet voorstellen dat ik de enige ben. (Want waarom bedank jij anders je chatbot voor het werk dat hij heeft gedaan en doe je net alsof het een mens is?)

Zolang we mens zijn en ten diepste verlangen naar verbinding, ben ik niet bang dat AI al mijn werk gaat overnemen.

Maar waaróm?

Maar waaróm?

Toen ik nog een klein Elsje was, stelde ik de hele dag door vragen. Eerst aan mijn ouders, daarna aan de juffen op mijn basisschool en vervolgens aan de docenten op de middelbare school. Mijn vragen startten vaak met hetzelfde woord: waarom.

‘Waarom moet ik nu persé mijn kamer opruimen?’(‘Omdat ik dat zeg!’, zei mijn moeder.)

‘Waarom noemen we deze kleur groen?’ (‘Omdat we dat nu eenmaal zo hebben afgesproken’, zei mijn juf.)

‘Waarom eten we dieren op?’ (‘Omdat we dat nu eenmaal doen’, zei mijn vader.)

Vaak was ik niet tevreden met de antwoorden die ik kreeg. En je kunt je voorstellen, ik maakte het de opvoedkundigen niet makkelijk door altijd maar de waaromvraag te stellen. Ze vonden me maar irritant. Het was natuurlijk niet mijn bedoeling om irritant te zijn; ik wilde alleen maar de wereld om mij heen begrijpen.

Ik ben nooit gestopt met het stellen van de waaromvraag. Ik stel ‘m nog regelmatig. Aan mezelf. ‘Waarom doe ik eigenlijk wat ik doe?’ En in het verlengde daarvan: ‘Maar wat wil ik dan nu echt?’ Het antwoord op deze vragen heeft mij richting gegeven in mijn carrière.

Toen ik bijna 30 werd, begon ik een beetje te snappen waar mijn waarom om draaide. Het had te maken met het zorgen voor anderen. Met goed willen doen. Met willen bijdragen aan de maatschappij. Daarom stopte ik met werken voor een corporate organisatie en ging ik het voortgezet onderwijs in. Daar kon ik écht van betekenis zijn, dacht ik. En dat was ook zo. Je staat echt met je poten in de klei, op zo’n middelbare school. Heerlijk.

Maar nu, nu ik 40 ben, is mijn waarom me nog duidelijker geworden. Niet alleen gaat het om zorgen voor elkaar, het gaat om zorgen voor de wereld. En dat hoef ik niet te beperken tot het onderwijs alleen. Ik ben ondernemer geworden voor een heel specifieke doelgroep: voor zzp’ers en mkb’ers die óók hard bezig zijn om goed te doen. Voor hen werk ik graag, want wij geven ongeveer hetzelfde antwoord op de vraag: ‘waarom doe ik wat ik doe?’

De wereld om me heen begrijp ik soms nog steeds niet. Maar mezelf én mijn klant, des te meer.

En hoe zit het met jou? Wat is jouw waarom?