Maar waaróm?

door Els | 13 juli 2025

Toen ik nog een klein Elsje was, stelde ik de hele dag door vragen. Eerst aan mijn ouders, daarna aan de juffen op mijn basisschool en vervolgens aan de docenten op de middelbare school. Mijn vragen startten vaak met hetzelfde woord: waarom. ‘Waarom moet ik nu persé mijn kamer opruimen?’ (‘Omdat ik dat zeg!’, zei mijn moeder.) ‘Waarom noemen we deze kleur groen?’ (‘Omdat we dat nu eenmaal zo hebben afgesproken’, zei mijn juf.) ‘Waarom eten we dieren op?’ (‘Omdat we dat nu eenmaal doen’, zei mijn vader.) 

Vaak was ik niet tevreden met de antwoorden die ik kreeg. En je kunt je voorstellen, ik maakte het de opvoeders niet makkelijk door altijd maar de waaromvraag te stellen. Ze vonden me maar irritant. Het was natuurlijk niet mijn bedoeling om irritant te zijn; ik wilde alleen maar de wereld om mij heen begrijpen. 

Waarom doe ik wat ik doe?

Ik ben nooit gestopt met het stellen van waaromvragen. Sterker nog, ik stel de allerbelangrijkste nog regelmatig. Aan mezelf. ‘Waarom doe ik eigenlijk wat ik doe?’ En in het verlengde daarvan: ‘Maar wat wil ik dan nu echt?’ Het antwoord op deze vragen heeft mij richting gegeven in mijn carrière.  

Toen ik bijna 30 werd, begon ik een beetje te snappen waar mijn waarom om draaide. Het had te maken met het zorgen voor anderen. Met goed willen doen. Met willen bijdragen aan de maatschappij. Daarom stopte ik met werken voor een corporate organisatie en ging ik het voortgezet onderwijs in. Daar kon ik écht van betekenis zijn, dacht ik. En dat was ook zo. Je staat echt met je poten in de klei op zo’n middelbare school. Heerlijk. 

Maar nu, nu ik 40 ben, is mijn waarom me nog duidelijker geworden. Niet alleen gaat het om zorgen voor elkaar, het gaat om zorgen voor de wereld. En dat hoef ik niet te beperken tot het onderwijs alleen. Ik ben ondernemer geworden voor een heel specifieke doelgroep: voor zzp’ers en mkb’ers die óók hard bezig zijn om goed te doen. Voor hen werk ik graag, want wij geven ongeveer hetzelfde antwoord op de vraag: ‘waarom doe ik wat ik doe?’  

De wereld om me heen begrijp ik soms nog steeds niet. Want hoezo blijven we de bio-industrie in stand houden? En hoezo zou het strafbaar moeten zijn om ongedocumenteerden te helpen? En waarom laten we het toe dat er zo veel burgerslachtoffers vallen in oorlogen? De polarisatie, de hardheid en het egoïsme in deze maatschappij zitten me dwars. Maar door de jaren heen ben ik mezelf wel steeds beter gaan begrijpen. En daarmee ook de mensen voor wie ik zou willen werken.  

En hoe zit het met jou? Wat is jouw antwoord op de vraag: ‘waarom doe ik wat ik doe?’ Lijkt jouw antwoord op die van mij? Of kom je op totaal iets anders uit? Ik ben benieuwd!